Nije tajna da su naši preci i te kako koristili lekove iz prirode, sve dok na području Srbije nije došlo do razvoja apotekarstva. U principu, ljudi su obično koristili, da tako kažemo usluge lokalne travarke, koja je nadaleko bila poznata u jednom selu po spravljanju melema i čajeva za različite boljke.

U ranije doba su neke vrste lekova mogle da se kupuju isključivo u priručnim apotekama, ali i u određenim prodavnicama. Neretko su lekove nosili i putujući trgovci, ali su oni obično u srpska sela i varošice dolazili kada bi bio crkveni sabor ili lokalni vašar. Međutim, ono što nikako ne treba zaboraviti jeste da je putujuće trgovce u to doba pratio glas da nisu baš pošteni, tako da su i lekovi koje su oni prodavali bili vrlo upitnog kvaliteta.

Kada je početkom 19 - og veka iz Zemuna prešao na beogradsku stranu izvesni Anton Delini, inače Grk poreklom, imao je obavezu da obavlja poslove lekara u tadašnjem Beogradskom garnizonu, a koji su u to vreme držale turske snage. Smatra se da je on upravo zaslužan za otvaranje prvobitne apoteke na teritoriji naše zemlje.

Nakon što su završeni ustanci, srpski knez Miloš Obrenović angažuje Vitu Romita, italijanskog lekara, koji je bio poreklom iz grada Livorna. Upravo on se smatra osnivačem prve priručne apoteke namenjene civilima u našoj zemlji. Najpre je bio lični lekar tadašnjeg beogradskog vezira, posle čega obavlja lekarsku službu na dvoru srpskog kneza Miloša Obrenovića.

Za istoriju apoteka u Jagodini je vrlo važna i informacija da je upravo Vito Romita i to u društvu apotekara Petra, koji je bio njegov apotekar, krenuo put Kragujevca, tadašnje srpske prestonice, kojom prilikom je prošao i kroz varošicu Jagodinu.

Ne treba zaboraviti ni podatak da je u to vreme prodaja lekova i drugih preparata bila van kontrole države, odnosno nadležnih institucija, pa je u tom smislu vrlo važno pomenuti da je srpski knez Miloš Obrenović preuzeo odgovarajuće mere tridesetih godina 19-og veka, kako bi se prodaja lekova stavila pod kontrolu.

Možda se baš zato njegov brat Jevrem Obrenović smatra osnivačem prve apoteke u Srbiji, onakve kakvom je danas poznajemo. Jevrem je apoteku otvorio 1826. godine u Šapcu.

Što se tiče apoteka u Jagodini, najpre je zabeležen jedan pokušaj otvaranja i to 1846. godine. Međutim, taj pokušaj je završen neslavno i to najpre zbog finansija. U to vreme je Avgust Kozjak, inače apotekar koji je vodio poreklo iz Šida došao u Jagodinu i želeo da tamo otvori apoteku. Ali kako je naišao na određene finansijske probleme, on je od te ideje odustao, tako da će prva apoteka u Jagodini biti otvorena tek pet godina docnije.

Zapravo je 1851. godine Đorđe Krstić, inače magistar farmacije, koji je vodio poreklo iz Rume zvanično dobio dozvolu od tadašnjeg srpskog kralja Aleksandra Obrenovića da u varošici Jagodina otvori prvu apoteku, što se i dogodilo godinu dana kasnije. U tom smislu je prva apoteka u Jagodini ona koja je bila u vlasništvu Đorđa Krstića i koja je radila od 1852. godine.

S obzirom na to da je Krstić imao zdravstvenih problema, on je odlučio da 20 - ak godina kasnije, tačnije 1871. godine svoju apoteku u Jagodini proda.

Naredni vlasnik je bio Antonije Šohaj, po zvanju magistar farmacije. Bez ikakvih problema je njegova apoteka radila sve do 1876. godine, kada je vlasnik mobilisan zbog početka Srpskog - turskog rata, koji je trajao naredne dve godine, odnosno do 1878. godine. U tom periodu apoteka u Jagodini nije radila, ali odmah po povratku sa fronta, Antonije je ponovo otvara. Njegova apoteka će bez ikakvih poteškoća da radi sve do 1890. godine, kada je vlasnik apoteke preminuo.

Nedugo nakon njegove smrti prva apoteka u Jagodini biva preuzeta, ali u narednom veku njegov sin po imenu Miloje ponovo počinje da uspostavlja apoteku svog oca. Naime, kada je Miloje Šolaja zvanično završio studije 1921. godine, on je opet otvorio apoteku u Jagodini. Bila je to apoteka „Sveti Duh“ i bila je u to vreme jedina apoteka u Jagodini.

Ipak, kratko je funkcionisalo to razdoblje, jer apoteka „ Sveti Duh “ desetak godina kasnije dobija konkurenciju u vidu apoteke „ Svetog Nikole “, koja je bila u vlasništvu Gustava Reznerovića.

Naredni period izuzetno je značajan za razvoj apotekarstva u Srbiji prosto zato što su bili donošeni brojni zakoni i ukazi, kojima je regulisana prodaja lekova i njihov promet, ali i zdravstvena zaštita naroda.

Međutim 1878. godine, usled određenih promena u vezi sa društvenim i državnim uređenjem tadašnje zemlje, dolazi do konfiskacija ove dve apoteke. Od tada apoteka „ Sveti Duh “, koja je bila u vlasništvu porodice Šolaja, dobija naziv Prva narodna apoteka, a apoteka nazvana „Sveti Nikola “, koju je vodio Gustav Reznerović, menja naziv u Druga narodna apoteka.

Kako je vreme odmicalo, tako se i apotekarstvo u Jagodini razvijalo, kao uostalom i u drugim delovima naše zemlje.